From zero to hero !

Mijn nuchterheid begint eigenlijk nog voor ik eigenlijk triatlon deed. Tot aan mijn ongeluk dronk ik zeer stevig op dagelijkse basis, was ik kettingroker en kon mijn eten niet vettig genoeg zijn (frituur, pitta,…)! De enige beweging die ik had was op mijn werk als havenarbeider te Zeebrugge.

14 november 2011.

Op een zondagavond na een TV-avondje voetbal in mijn ouders hun café “De Meerpaal”:   Ik check nog wat e-mails, maar was ondertussen vergeten dat ik in het aanrecht wat water in een klein bassin liet lopen om nog wat vis te kuisen. Ik haast me naar de keuken en glij uit over het weinige water dat uit het bassin loopt! Mijn rechterenkel komt -weet-ik-veel-hoe- onder mijn achterwerk terecht. Resultaat: Torsiebreuk van het kuitbeen en afgescheurde ligamenten!

Een nacht vol pijnstillers in de kliniek en ’s morgens vroeg geopereerd. Een week lang lag ik daar met mijn been omhoog en ik kon toch al even mijn leven overschouwen. Is dit het wat ik wil? Werken – café – eten – slapen. Ik stond er toen al even bij stil, maar nog niet te veel. Maar het (nuchtere) zaadje was gepland. De eerste maand was ik aan een rolstoel en ziekenhuisbed (thuis) gekluisterd en consumeerde ik 27 dagen geen alcohol. Op 13 januari volgde nog een 2e operatie. Okee, vanaf nu mocht ik beginnen revalideren bij kiné David Couwyzer. We boekten al snel resultaten en algauw kon ik me met 2 en later 1 kruk voortbewegen. Ik was zeker nog in ziekteverlof tot begin juni, dus mijn dagindeling was: Kiné – verpleegster – middageten – namiddag en avond: Cafébezoek! Zuipen maar! Op een dag had ik een goed gesprek met mijn vrouw en beiden besloten we dat ik zo niet meer verder kon. De drank eruit of ik stond er alleen voor!! En ik wilde wel stoppen…maar hoe?? Nog diezelfde avond ben ik toegetreden tot een zelfhulpgroep (Anonieme Alcoholisten), een openbaring voor mij! Via mijn kiné werd ik ook aangeraden om weer wat te zwemmen en te fietsen om het herstel van mijn R-enkel te bevorderen. Hij had een (koers)fiets staan die ik aan een prikje mocht overnemen!

Mijn eerste triatlon(netje)!

Hier stond ik dan, achterhaven Zeebrugge, klaar voor mijn 1e sprinttriathlon. De laatste weken veel het trainingspad met Patrick Rappé opgezocht en ook de dag zelf stond hij klaar met enkele last-minute tips. Maar vooral: Geniet ervan, iets wat ik nog altijd doe!

Triatlon Vereniging Het Zwin.

Wat had ik genoten van mijn eerste triatlon. Ik woog nog altijd 88 kg, maar kwam wel al van 100kg! Voor het eerst in een lange tijd liet ik mensen rond me weer in me geloven, maar vooral…ik geloofde weer in mezelf! Na de wedstrijd werden meteen de eerste contacten gelegd om lid te worden van Triatlon Vereniging Het Zwin, die toen op zijn beurt al verregaande contacten en afpraken had met Triatlon Team Knokke-Heist om samen te vloeien in één grote Knokke-Heistse triatlonfamilie: 3TK!

Ironman Frankfurt 2014! (IRONMAN = 3,8km zwemmen + 180km fietsen + 42,2km lopen!)

Zes maanden had ik me voorbereid op wat tot op heden mijn grootste prestatie is op sportief gebied, de Ironman van Frankfurt. Samen met mijn vrouwtje enkele dagen voor de wedstrijd al afgereisd naar Frankfurt en éénmaal Christa en Kurt (bevriend triatlonkoppel) ter plaatste waren veel mekaars gezelschap opgezocht! Ook nog veel tips gekregen van beide. De dag van de Ironman zelf enorm veel gedacht aan het feit dat ik 2,5 jaar ervoor nog een kettingrokende dikkerd was die geen dag zonder alcohol kon, en dat ik nu deelnam aan een IRONMAN. Na de finish werd ik overmand door emoties, te veel om op te noemen! Nooit vergeet ik dat de andere deelnemende 3TK’ers me een hartverwarmende knuffel gaven met dito woorden. Maar het mooiste was dat ik bewees dat ik er weer stond! Dat het nooit te laat is om een andere wending aan je leven te geven. Waar een wil is, is een weg! Ikzelf ben zeker niet het grootste triatlontalent die op deze aarde rondloopt, verre van zelfs. Maar velen die toch wel iets van deze mooie sport kennen, zeggen me (nog) steeds dat mijn wil om te trainen in alle weersomstandigheden en mijn doorzettingsvermogen en focus mijn grootste troeven zijn. En telkens ik MEZELF in een wedstrijd kan verbeteren, dan ben ik al heel tevreden!

Ik sta nu dan ook op het punt dat ik me op gebied van triatlon zelf niets meer kan bijbrengen en daarom sta ik sedert 1 november onder volledige begeleiding van een (privé-) trainer die me van dag tot dag zal opvolgen! Een trainer die bovenal ook veel begrip toont dat ik de fles laat staan. Zelfs voor 1 glaasje maar laat ik de fles aan de kant! Ik wil eruit halen wat eruit te halen valt, in mijn sport en in mijn leven! Doch ieder moet voor zichzelf uitmaken wat het beste voor hem/haar is en vooral, waar men zich het beste bij voelt!

Kijk, ik ben van ver teruggekomen, op persoonlijk, familiaal en sportief vlak. Eén ding heb ik wel geleerd: Je krijgt niets voor niets! Maar om niet te “hervallen” in de alcohol heb ik dan ook alles over! En in mijn geval lag en ligt de sleutel in mijn triatlonsport en in A.A.-vergaderingen en door positieve vibes van Michael Niclaus!

Ik ben vereerd dat Michael me vroeg om een artikel aan mijn “switch” te wijden. Ik deed dit artikel met veel plezier. Maar vooral, ik hoop dat ik er iemand mee kan inspireren, op welk vlak dan ook!

Nuchtere tria-grtz,

Jeffrey “Bertoni” Berton – IRONMAN

[vc_facebook type=”standard”]

jeffrey