Uit mijn boek ‘De druppel’
Hoofdstuk 6: De RTBF… mijn reddende engel
In juli 2011 deden mijn vrienden mij een schitterend voorstel: “Ga mee naar het Dour-festival. Dat is echt iets voor jou.” En ze hadden gelijk.
De weken voordien keek ik er enorm naar uit, want ik had gehoord dat Dour zowat het geweldigste festival ooit was. Ik telde echt af: ‘Nog vier dagen, drie dagen, twee dagen, één dag!’ En toen was het eindelijk zover! Yihaa! Ambiance!
Met een hele hoop goede maten reden we met de auto naar Dour-festival in Wallonië. Onderweg was ik al opgewonden omdat ik wist dat we vier dagen ‘feesten zonder grenzen’ voor de boeg hadden. Toen we op het festivalterrein kwamen, zag ik overal bierkramen. Het leek wel een paradijs! Omdat ik me in de auto alvast had opgewarmd met Bacardi was ik eigenlijk al een beetje dronken. Ik wist dat ik vier dagen lang kon drinken en daardoor voelde ik me als een kind in een snoepwinkel.
Het opstellen van mijn tent deed ik zo snel mogelijk, want ik had geen tijd te verliezen. De dag voordien was ik nog zo’n exemplaar gaan kopen dat je kan opengooien. J
Mijn eerste wapenfeit op het festival was de aankoop van drankbonnetjes. ‘Hmm, al dat bier!’ Het feesten en drinken kon beginnen.
Ik herinner me nog dat de eerste avond al vrij intens was.
Het ging van de ene tent, via de toog, naar de andere tent! Mijn doel was zoveel mogelijk drinken, zo zot mogelijk doen en zoveel mogelijk opvallen.
Op dag twee werd ik wakker met een gigantische kater. Voor mij was dat een vertrouwd gevoel en ik kende de perfecte remedie: simpelweg opnieuw drinken.
Het begin van die dag kan ik me nog zeer goed voor de geest halen. Om 6 uur ’s morgens waren we gaan slapen. Omdat ik niet al te best slaap in een tent was ik om 10 uur al weer wakker. Toen mijn vrienden iets uit de auto wilden halen, ging ik mee. Maar onderweg kwam ik al snel weer in de verleiding om te drinken en te feesten. Ik was het immers gewend om alleen uit te gaan.
Rond 14 uur had ik een – in mijn ogen – lumineus idee. Veel festivalgangers hadden speciale kapsels, kleurtjes in hun haren of droegen bijzondere kledij. Ik was ervan overtuigd dat ik beter kon. Mijn doel was opvallen, en als dat lukte, nog méér in de kijker lopen. Ik besloot wat rond te neuzen aan de kraampjes en vond een mooi, kleurrijk jurkje dat ik meteen aantrok. De aandacht die ik daardoor kreeg, overtrof mijn stoutste verwachtingen. Iedereen wou met mij op de foto en vond het immens grappig. Zelf vond ik dat natuurlijk fantastisch. Voor mij was Dour-festival zonder twijfel het beste ooit! Uiteraard bleef ik verder drinken..
Op dag drie werd ik rond 14 uur wakker en ik zag op mijn gsm dat mijn vader mij een aantal keer had proberen bereiken. Ik belde hem meteen op en werd ijskoud van zijn woorden, die ik nooit meer vergeet.
“Miek,” zei hij, “ik heb net jouw interview gezien op het nieuws, ik schaam mij ongelooflijk.” Ik had geen idee waarover hij het had, maar merkte op dat moment dat ik een jurkje droeg.
In een flits herinnerde ik me vaag dat de RTBF mij had gefilmd. Maar wat ik had gezegd of gedaan, wist ik totaal niet meer. “Ik schaam mij,” herhaalde mijn vader. Het voelde alsof de grond onder mijn voeten wegzakte.
Toen ik het vertelde aan mijn vrienden, kregen die de slappe lach. Zelf vond ik het absoluut niet grappig. Eigenlijk wilde ik naar huis, maar ik wist dat ik nog een dag moest blijven. Dus greep ik opnieuw naar het bier want ik wou vergeten wat er gebeurd was. Ik had mijn vader echt ontgoocheld… . Ik begon opnieuw te drinken. Ondertussen wisten veel festivalgangers dat ik op het nieuws was geweest en ik was dé ster die dag en avond. Na alweer te veel pinten ging ik om 8.30 uur slapen. Dat moment staat in mijn geheugen gegrift, want mijn allerlaatste pint heb ik die morgen op 17 juli 2011 naar binnen gegoten!
Hoe verder die laatste festivaldag vorderde, hoe meer schrik ik kreeg om naar huis te gaan. Met mijn dronken gedrag had ik mezelf in het verleden al meermaals belachelijk gemaakt, maar dit was de eerste keer dat ik anderen daarin had meegesleurd… . Daardoor voelde ik me echt rot.
De avond van mijn thuiskomst zal me nog lang bijblijven. Ik stelde het zo lang mogelijk uit, bleef zelfs nog een paar uur bij een vriend hangen omdat ik echt niet naar huis durfde. Maar ik wist dat ik het niet voor me uit kon blijven schuiven.
Met knikkende knieën kwam ik thuis. Omdat mijn vader er nog niet was, vluchtte ik naar mijn kamer.
Mijn stressniveau bleef maar stijgen tot ik rond 20 uur de stem van mijn vader hoorde. “Miek! Miek, kom eens naar beneden.”
Er stond me een donderpreek te wachten van mijn vader, mijn beste maat. Hoewel ik er niet klaar voor was – maar dat zou ik waarschijnlijk nooit zijn – wist ik dat wat ging volgen volkomen terecht was.
Er vloeiden heel wat tranen toen mijn vader me vertelde wat een schok het was om mij zó op televisie te zien. Hij en de rest van de familie eisten dat ik stopte met drinken. Loodzwaar voelde ik me, toen ik antwoordde dat ze het onmogelijke van me vroegen. Urenlang hebben we daarover gediscussieerd. Ik erkende het probleem wel, ik wist heel goed dat ik teveel dronk. Maar ik had al eerder geprobeerd om te stoppen met drinken en ik kon het nooit lang volhouden. Hoe kon ik mijn familie beloven dat ik ermee zou stoppen als ik dat niet meende? Dus weigerde ik die belofte te maken.
“Miek, eigenlijk ben je gewoonweg zielig als je teveel drinkt,” zei mijn vader. Ik lachte zijn woorden weg, niet omdat ik ze belachelijk vond, maar omdat ik me zo schaamde.
“Waarom drink jij zoveel? Waarom? Wat is jouw doel in je leven?” Ik kon geen antwoord verzinnen op zijn vragen. Toch vond ik ze heel interessant.
Huilend ging ik naar mijn kamer terwijl zich in mijn hoofd één vraag bleef herhalen: ‘Wat is mijn doel? Wat is mijn doel in het leven?’ Ik ging zitten en begon te schrijven.
Wat is mijn doel in het leven? Echt geen flauw idee.
Voetbal en minivoetbal… promoveren!
Werk… geen idee.
Relatie… don’t know. Wil ik een gezin? Nee, dat lijkt mij zo saai. Maar altijd zuipen is ook niet goed, hè! Daardoor zijn al een paar relaties stukgelopen.
Probleem : ik vind zuipen eigenlijk toffer dan een relatie hebben!
Probleem : normaal = saai, ik ken geen grenzen meer. Geld boeit me niet. Het enige dat mij interesseert is feesten, zat zijn en onnozel doen. Hoe extremer, hoe beter!
Probleem : ik heb geen waarden en normen meer, ik lieg regelmatig, heb geen respect meer, voor niemand! Als er iets ergs gebeurt, feest ik gewoon verder. Het leven gaat aan mij voorbij.
Probleem : nu weet ik dat wel, maar binnen twee weken of een maand ben ik het weer vergeten!
Ik ben al zo dikwijls gestopt met zuipen en toch begin ik altijd opnieuw.
Probleem : ik besef niet eens meer dat ik zat ben. Na een aantal pinten schakel ik over op Bacardi-cola omdat ik me anders niet ‘scheef’ genoeg voel. En eigenlijk vind ik dat gevoel super cool!
Probleem : al mijn vrienden zijn zo. Niet moeilijk, ik heb het ze zelf geleerd.
Ik moet voor mijzelf een motivatie vinden om te stoppen met zuipen, anders gaat het nooit lukken. Net zoals toen ik stopte met roken. Een duidelijk DOEL, dus.
Alleen… ‘nooit meer drinken’… dat zie ik niet zitten. Het zit zó ingebakken in mijn leven en drinken maakt alles zoveel leuker!
Probleem : ik weet gewoon niet meer wat ik doe als ik mega-zat ben! Kan me dan echt niets meer herinneren.
Probleem : ik vind het spannend en cool om regels te overtreden. Ben ook niet bang voor de dood. Als ik nu doodga dan heb ik een super leven gehad.
Probleem : ik kan wel stoppen, maar na 1 maand kraak ik toch door de druk van mijn vrienden.
Mijn probleem : 1 is te veel, en 10 is te weinig! Als ik begin, kan ik gewoon niet ophouden!
Doel om te stoppen? Eigenlijk heb ik er wel 10: ouders, broer, zus, nichtje, grootouders, … .
Probleem : mensen kunnen niet veranderen!
Tenzij ik wil bewijzen aan de wereld dat mensen wél kunnen veranderen?
Ik ga een videodagboek bijhouden, praten over hoe ik me voel en mijn verhaal vertellen!
Ik begin met twee weken niet te drinken en zie dan hoe ik me voel!
Mijn maten weten dat ze me de les niet moeten spellen, want het zijn zelf varkens! Ik word een voorstander van niet-drinken… in plaats van altijd iedereen aan te moedigen! En nuchter ben ik ook een toffe gast.
Ik drink niet uit miserie of door een laag zelfvertrouwen, ik drink omdat ik het zo gewend ben!
Als ik niet stop, wat gebeurt er dan? Weer een auto-ongeluk? Zwaar in elkaar geslagen worden? De zoveelste relatie zien stranden?
Het is belangrijk dat ik inzie dat ik een probleem heb.
Maar ik ben zo bang dat ik het nooit ga kunnen volhouden en dan stel ik wéér mensen teleur.
Gewoon door eraan te denken dat ik nooit meer ga drinken, voel ik me al depressief. Dit is wel het moeilijkste wat ik ooit ga moeten doen in mijn ogen.
Probleem : ik geloof niet in mezelf: ik heb echt een probleem en stoppen gaat me nooit in mijn eentje lukken! Ik kan iedereen gelukkig maken door te stoppen met zuipen, behalve mezelf!
Probleem : ik ben echt afhankelijk geworden van alcohol en ik vind het de max dat iedereen mij prettig gestoord vindt. Maar dat kan toch ook niet de bedoeling zijn, wel? Ik voel me rotslecht. Niet omdat ik me schaam, maar omdat ik niet meer mag drinken. Dat is bijna mijn leven geworden.
Pff, ik zit echt wel diep, ik ben veel afhankelijker geworden van alcohol dan ik dacht.
Er zijn massa’s mensen die mij graag zien, doe het dan voor die mensen! Familie is belangrijker dan zuipen.
Probleem : aan dat laatste twijfel ik soms. Voor mij is zuipen zo belangrijk geworden, ik zou wel altijd zat willen zijn als dat kon.
Probleem : ik loop weg van de realiteit, maar waarom? Moeilijke vraag.
Pap heeft wel zeker 30 keer gezegd dat ik ZIELIG ben! Ik ben ZIELIG!
Misschien moet ik gaan praten met iemand die al jaren gestopt is met drinken…
Probleem : als ik zo verder doe, gaat het echt fout lopen… ik ga eraan dood! Iedereen die voor alcohol kiest, verliest gewoonweg alles, heel hun familie, al hun vrienden… .Zo wil ik toch niet eindigen?
Had ik niet zo gezopen dan had ik al die problemen niet gehad.
langs de andere kant zou ik ook al die zalige momenten niet meegemaakt hebben!
Maar als ik blijf zuipen dan ben ik binnen x aantal maanden of jaren dood.
Nuchter = saai, ik word ongelooflijk saai, terwijl ik zot en wild wil doen. Al die feestjes, hoe ga ik ‘nee’ kunnen zeggen?
De lijn tussen een klein beetje drinken en massa’s veel drinken is bij mij verschrikkelijk heel vaag! En ik weet dat als ik ga drinken, ik van mezelf ga vinden dat ik heb gefaald! En dat ik dat nog logisch ga vinden ook… .
Aanvaard gewoon dat je niet mag zuipen! Denk zo: alcohol = slecht, alcohol = slecht, alcohol = slecht! Zo moet ik redeneren! Want je gelooft het niet hè MICH, maar het gaat je je leven kosten!
Het opschrijven van alles wat toen maalde in mijn hoofd, was een goed idee. Ik zou stoppen met drinken! Een moedige beslissing in mijn nog jonge leven.
Eén ding sprong er voor mij echt uit: ik zou een videodagboek bijhouden. Ik zou mezelf filmen om te bewijzen dat mensen kunnen veranderen.
In je leven kan je altijd twee kanten uit: of je doet niets aan de situatie en blijft in de slachtofferrol zitten, of je doet er iets aan en neemt het heft in eigen handen.
Die dag koos ik voor het laatste en ik stapte meteen in de actie. Ik haalde mijn camera boven en begon mezelf te filmen.
Videodagboek – dag 1
Ik herinner het mij levendig: de eerste dag praat ik maar liefst een halfuur tegen mezelf.
Mijn stem klinkt heel zacht, een beetje depressief zelfs, wanneer ik vertel hoeveel pinten ik per week achterover slaag. Dat ik al zoveel zaken verloren ben door te drinken. Dat ik last heb van black-outs en soms de helft vergeten ben van de avond voordien. Dat ik berichten krijg van mensen die ik niet ken en bij God niet zou weten hoe ze aan mijn gsm-nummer geraakt zijn. Dat ik het voorbije weekend de meest idiote zet van mijn leven heb gedaan en daardoor heel mijn familie – inclusief mezelf – in verlegenheid heb gebracht. Dat ik ga proberen niets meer te drinken, ook al lijkt dat super-super-super moeilijk want… ik ben verslaafd aan alcohol. Dat ik al zoveel signalen heb gekregen om te stoppen met drinken en dat het slecht met mij gaat aflopen als ik er vandaag niet mee stop. Dat ik niet ga zeggen dat ik ‘nooit meer’ ga drinken omdat ‘nooit’ zo oneindig ver weg lijkt en ik dag per dag ga proberen overleven. Dat alle miserie die ik de laatste tien jaar meemaakte, allemaal veroorzaakt werd door alcohol. Dat er zoveel mensen zijn die een pintje kunnen drinken en dat ik echt niet weet waarom ik geen maat kan houden.
Dat ik een gemakkelijk slachtoffer ben voor overvallers en vechtersbazen wanneer ik strontzat ben.
Dat ik de laatste tien jaar eigenlijk veel te veel heb gedronken en dat ik nu andere dingen wil doen, zoals sporten. Dat ik wil stoppen voor mijn familie en voor mezelf… hoewel, ik ben verslaafd aan alcohol. Maar dat ik toch ga proberen het zo lang mogelijk vol te houden.
“Er is zoveel gelegenheid om te drinken en er is ongelooflijk veel ‘peer pressure’. Iedereen rondom mij drinkt. Als ik daar nog maar aan denk, heb ik geen zin meer om buiten te komen en die confrontatie aan te gaan.” (Michael – dag 1)
Wanneer ik later die avond nog eens voor de camera kruip, vraag ik me af hoe ik eraan moet beginnen om aan iedereen uit te leggen dat ik ben gestopt met drinken terwijl ik dat zelf eigenlijk niet zie zitten.
Mijn ouders beseffen écht niet wat ze van mij vragen, maar ik ben vastbesloten om toch te bewijzen dat ik het kan. Ik begrijp nu al zeer goed dat ik heel wat mensen zal meesleuren als ik mijn leven ruïneer door de alcohol. Eigenlijk schaam ik me voor de waarheid en dat is dat ik een zwaar alcoholprobleem heb.
Ik neem me voor om niet te ver vooruit te kijken en dag per dag te denken. De schrik om dingen te missen als ik niet meer drink, slaat me om het hart.
En dan besef ik dat ik er nadien toch niets meer van weet, dat het gevoel van zat-zijn het enige is dat ik kan missen. Eigenlijk vind ik het stom dat het zo ver is gekomen.
De link met mijn ex-vriendin blijft zich opdringen. Zij was ook een verslaving voor mij. Een beetje van haar was goed, maar teveel draaide altijd uit op een catastrofe.
Als het me gelukt is om van die verslaving af te geraken, dan moet het ook mogelijk zijn om de alcohol af te zweren.
“Waarom kan ik niet gewoon normaal zijn? Die stomme controleknop in mijn hoofd, het lijkt wel alsof ik die niet heb. Althans, ik hoop van wel, maar ik weet echt niet waar ik die kan vinden.” (Michael – dag 1)
Mijn lichaamshouding voor de camera is opmerkelijk. Ik zit echt ineengezakt op mijn stoel, maar wil duidelijk het beste maken van de klote situatie waarin ik me bevind.
Videodagboek – dag 3
Op dag 3 vertel ik over mijn gesprek met een andere alcoholieker die maar liefst vijf jaar nuchter is. Daar heb ik veel uit geleerd en ik besluit dan ook door te gaan met mijn missie: bewijzen dat ik wél kan veranderen en dat ik het drinken kan laten. Ik voel me gemotiveerder dan de voorbije dagen omdat ik zeer goed weet dat alcohol niet goed is voor mij.
Vandaag ging ik tennissen met mijn beste vriend en hij staat volledig achter mijn keuze om te stoppen met drinken. Zelf stopt hij er niet mee, maar dat is oké.
Het is mijn probleem en niet dat van hem en ik zal er wel mee leren omgaan! Hij stelde voor dat ik me laat begeleiden, maar daar ben ik nog niet aan toe. Ik wil het eerst en vooral op mijn eentje proberen. Drie dagen is misschien belachelijk weinig, maar ik moet met IETS beginnen!
Mijn vader vindt dat ik het rustiger aan moet doen omdat ik volgens hem al jaren aan 200 % leef. Voor mij blijft de ‘vraag van één miljoen’ waarom ik vlucht van de wereld?
Waarom ik zo nodig zoveel moet drinken? Daarop heb ik nog geen antwoord, maar ik ben ervan overtuigd dat ik dat ooit wel zal vinden.
“Ik ben wel bang dat mijn vrienden niet gaan begrijpen dat ik – het grootste varken van onze bende – gestopt ben met drinken. Hoe kan je nu aan iemand uitleggen dat je na één of twee pinten gewoon niet meer kunt stoppen?” (Michael – dag 3)
Conclusie: ik heb dag 3 overleefd. J Mijn handen trillen een beetje. Dat maakt voor mij duidelijk dat het echt nodig was om te stoppen met drinken.
Videodagboek – dag 4
Vandaag was een leuke dag, ik voel me goed. Ik had verlof en maakte van de gelegenheid gebruik om naar de bibliotheek te gaan. Daar ontleende ik het hele rek over alcoholisme.
Dat klinkt omvangrijker dan het is, maar ik heb nu toch zeven boeken op mijn kamer liggen.
“Ik las in één van die boeken dat alcoholisme een ziekte is waarop een groot taboe rust. Iemand die afgekickt is en één pintje drinkt, is zo weer terug vertrokken!” (Michael – dag 4)
Op dag 4 begin ik te lezen… en daar stop ik niet meer mee.
Wie had dat ooit gedacht? Ik alvast niet!
REACTIES
Sebastien Martens – :
Leest vlot en is absoluut inspirerend!
Seba
Ik vind het echt een heel inspirerend boek.
Ik heb er heel veel aan gehad.
Ik heb op die manier Michael beter leren kennen.
Top geschreven!!
Het is een verhaal waar je jezelf in veel dingen terug ziet.
Een boek waar je achteraf bij nadenkt! Dit is de bedoeling en daar ben je zeker in geslaagd!!
Een echte aanrader!!!
Dikke proficiat!!
Een echte aanrader is dit boek!
Ik heb het mogen ontvangen met een persoonlijke boodschap, omdat ik op zich al veel aan Michael heb gehad. En ben zeer tevreden met de aankoop van dit boek. Ik drink sowieso al géén alcohol, maar het boek inspireerde mij tot andere dingen. Zo heb ik toch ook al een paar stappen overwonnen, waarvan ik vroeger gedacht had, dat ik ze nooit zou kunnen of durven ondernemen! En zo leer je omgaan met andere bepaalde zaken. Dus bij deze… Bedankt dat ik je mag kennen, en ook dat ik je boek heb mogen kopen! Een inspirerend verhaal met zeker een grote meerwaarde! Doe zo voorts Michael!
Bedankt Michael om je verhaal te delen. Je boek leest als een trein.
Inspirerend om te zien hoe je van extreem in de afgrond naar extreem rolmodel verandert.
Tevens een wijze les in durven je kwetsbaar opstellen en daarmee anderen raken.
Niet alleen vanuit de idee ‘bewuster omgaan met alcohol’ een aanrader maar ook op vlak van hoe je een geïnspireerd leven kan leiden en voor je dromen durft gaan.
Ik kijk al uit naar het vervolg!
Tijd voor verandering? Lees dit boek.
Echt de moeite waard!
Boek leest heel vlot. Bevat prachtige bekentenissen en veel wijze woorden die gerelateerd zijn met alcohol en het consumeren ervan.
Het boek is heel vlot geschreven en leest makkelijk. Herkenbare situaties en de eerlijkheid waarmee Michael dit verhaal schrijft geven je een goed gevoel omdat je weet dat je niet alleen bent met je probleem. Absoluut een aanrader!
“De druppel” is een persoonlijk verslag van een jonge man die nogal zwart/wit in het leven staat. Alles of niets. Een dagboek bijhouden drukt je met je neus op de feiten en maakt je bewust van je houding in het leven. Mooi dat Michael dat wil delen en zo zichzelf kan helen en anderen inspireren.
Toch maak ik me de bedenking hoe bewust de sprong gemaakt wordt van alles naar niets. Van oeverloos zuipen naar geheelonthouding. Is er vrijheid van keuze ? Of blijft de overtuiging een tegenovergestelde conditionering die evengoed zwart/wit blijft ?
Ligt de ware oplossing niet bij het besef dat er een duistere kant aanwezig is in het gedrag van Michael ? Een schaduwzijde die niet weggaat, ook al schreeuw je het van de daken dat je geen druppel meer aanraakt ? Als die schaduwzijde niet erkend wordt dreigt de auteur vroeg of laat weer om te slaan naar het tegendeel. Maar ik vermoed en hoop dat Michael erkent dat er een duivels schaduwplekje in hem zit dat zo af en toe, op een zwak moment, nog eens goesting heeft om zich lazarus te zuipen. Dat was toch zo zalig, niet ? En met die erkenning kan hij dan heel bewust kiezen, zonder te vechten of te onderdrukken. In volle vrijheid. Kiezen voor wat goed is, voor hemzelf en zijn omgeving.
Het ga je goed Michael !
Het boek ‘ De druppel’ beschrijft op een vlotte manier het leven van een twintiger die doorheen de jaren een alcoholverslaving heeft opgebouwd. Wat begon met een onschuldig pintje na de voetbal, mondde uit in een decadente levenstijl met overmatig alcoholgebruik. Naast de vele sappige en grappige verhalen en (soms herkenbare) ervaringen worden ook de gevaren van alcohol belicht. Van katers en black-outs, ellendige gevoelens en gedachten tot agressie, accidenten en bijna doodservaringen. Een eerlijk verhaal van iemand die door de vele ‘stommiteiten’ bewust is geworden van de risico’s en gevaren van alcohol en dit bewustzijn nu hanteert om jongeren te inspireren en preventief te waarschuwen. Tevens is het boek een voorbeeld van doorzetting, wilskracht en overtuiging dat je in het leven iets kan bereiken als je het echt wilt! Een aanrader voor jong en oud die in aanraking komt met alcohol en er op een verantwoordelijke en bewuste manier wil leren mee omgaan. Een aanrader!
Inspirerend boek dat heel vlot leest.
Je leest het proces dat Michael doormaakt, maar op een toegankelijke manier.
Boek dat je moet lezen om inzicht te krijgen in de complexe materie van de alcoholverslaving/alcoholverslaafde.
Wauw, wat een eerlijk verhaal!
Open en bloot, alles op tafel.
Sterk dat je dit durft Michael. Je verhaal zal voor meer mensen dan je ooit zal weten een houvast en een bron van inspiratie zijn!
Hey Michael,
zeer leuk boek. Als stopper schuimde ik vaak het internet af op zoek naar verhalen waar ik mezelf in zou terug vinden. Maar dat vind je echt maar moeilijk. Daarom was je boek zo mooi. Natuurlijk en menselijk. Uw verhaal zoals iedereen er eentje heeft. En vooral beseffen dat we niet alleen zijn maar er nog mensen zijn die met alcohol worstelen.
Inspiratie opdoen van lotgenoten en parallellen vinden in mekaars verhalen. Stap voor stap de muur neerhalen en slopen. En dan komt de echte mens in onszelf terug naar boven. De mens die we heel lang niet gezien hebben maar die de verscholen zat achter alcohol. De mens die onmetelijke kracht uitstraalt. Laat het iedereen inspireren en sloop die muren rond jezelf. Alcohol loslaten maakt uiteindelijk de energie vrij waar geen enkele roes ooit maar kan aan tippen!!
Mijn grootste advies: Behandel je lichaam met respect en je zal er oneindig veel van terug krijgen. Het is een wonderlijke stukje natuur!
Filip
Ik leerde Michael kennen op een interessante cursus die niets met alcohol te maken had. De babbel tijdens een lekker dineetje was heel interessant en ik kocht later het boek, eigenlijk niet voor mezelf, maar voor mijn huisgenoot die teveel dronk. Spijtig genoeg wilde hij het niet lezen en nu is hij overleden; hij had levercyrrhose en kon het niet laten alcohol te drinken. Hij probeerde het wel, maar het lukte niet. Ik insisteerde dat hij het boek zou lezen, in de hoop dat dit zou helpen, maar ik kreeg hem er niet toe. Zelf vond ik het een heel interessant boek en heel leesbaar, ook voor iemand die zelf geen alcoholprobleem heeft. Toch ben ik nog meer gaan opletten sindsdien om bewust minder te gaan drinken en dat lukt aardig. Mijn vriend begon ook na de voetbal en dronk dan 34 pinten op een avond… Dit boek zou door iedereen moeten worden gelezen, vind ik.
Zeer leuk boek leest erg vlot!
Fantastisch boek dat heel vlot leest!
Je bent direct mee met het verhaal! Echt heel leuk boek en het leest heel vlot
Beste Michael ,
Ik heb je boek gelezen en ik respecteer jou eerlijkheid enorm .
Ik hoop zelfs dat je er nog veel mensen , en vooral jongeren dan , mee zult kunnen bereiken .
vlot boek, leest als een trein! Gedurfd en zonder taboes…rechtuit!
de beschreven situaties zijn persoonlijk, de essentie van het probleem is voor iedereen herkenbaar! Het boek reikt je een spiegel aan om jezelf te (her)ontdekken! grijp de kans!
Toen ik jou boekje te lenen/lezen kreeg van een panda-in-crime (inside joke) las ik het diezelfde dag in 1 ruk uit. Ik moest wenen van te lachen maar ook van opluchting…er bestaan dus nog zo’n zotte/zatte dozen zoals ik. Wat me al een tijdje duidelijk werd maar liever niet onder ogen zag is dat ik enkel na het volledig te stoppen met drinken mezelf zou kunnen bevrijden. Maar hoe doe je zoiets op je eentje in deze met alcohol doordrong(k)en maatschappij?
Al snel volgde een eerste bezoek voor een babbelnamiddag in Michael tuin samen met m’n man want die steunt me vollenbak in m’n beslissing om volledig te stoppen. Die was alle miserie ook meer dan moe. Opnieuw een openbaring die namiddag; praten met gelijkgestemde zielen, ervaringen uitwisselen…het werkt zo bevrijdend. Ik voelde me enorm gesteund en sterker om door te gaan. Het voelde gewoon helemaal goed; eindelijk verlost van dat prutsen, de mist in m’n hoofd die optrok, die eeuwige twijfel aan mezelf die vervaagde. Sinds 25 mei 2013, de laatste keer dat ik me ladderzat dronk heb ik geen moment spijt gehad van mijn beste beslissing ooit. Tis zeker niet altijd even makkelijk en mensen haten het soms om te zien hoe goed je bezig bent maar anderen zijn zo lief en steunen me onvoorwaardelijk, heerlijk is dat. Ik ben echt een ander mens geworden of moet ik zeggen terug wie ik vroeger was…
Echt zot hoe het lezen van jou getuigenis mijn leven veranderd heeft. En eeuwig dankbaar dat ik nu eindelijk het plezante vangnet (bijeenkomst bij Michael thuis) gevonden heb waar ik maandelijks naar uitkijk.
Merci Michael en alle anderen die de ballen hebben om hun probleem aan te pakken!
Het is echt een top boek en mega interssant nu ga ik oppasen als ik later weg ga
Heb je boek nog eens gelezen… Onmiddellijk werd ik terug meegenomen door je vlotte, open en eerlijke stijl van schrijven. Zo heb ik het graag. Het is een ‘pareltje’ voor de jongeren om ‘het nuttigen van drank’ eens vanuit een andere kant te bekijken. Laat jou boek zich maar verspreiden over heel de wereld…
Dit boek is echt een schot in de roos !
Heb het in 1 ruk uitgelezen.
Zo herkenbaar, zo waar allemaal !
Echt een aanrader !
Dit boek heeft me op een boeiende manier geleerd hoe ik beter door mijn leven kan gaan. De entertainende manier van schrijven zorgt ervoor dat het boek leest als een trein.
Een welgemeende proficiat!
In ‘De Druppel’ voeren spontaniteit en eerlijkheid de boventoon. Michael schrijft vlot, confronterend en hij geeft blijk van een grote zelfkennis.
Proficiat dat een 23-jarige toen zeer vroeg die ingrijpende verstandige beslissing genomen heeft, stoppen voor zichzelf. In een verder proces is hij méér gaan doen, zich tenvolle inzetten om ook anderen inzichten te geven over de alcoholproblematiek. Een voorbeeld voor hen die aarzelen, of de moed niet hebben om te stoppen, hoe het wél kan.
Het boek leest ontzettend vlot en vertelt op een ontzettend boeiende manier het verhaal van Michael. Als je verder kijkt dan het alcoholverhaal merk je dat het een erg inspirerend verhaal is over de weg naar een gelukkiger leven.
Mooi geschreven, leest vlot en ondanks het onderwerp soms nog grappig ook. Knap werk!
Ik heb dit boek van een goede vriendin gekregen toen ik een aantal dagen nuchter was en het heel moeilijk had. Ik heb wel zelf de keuze gemaakt, want mijn huwelijk stond op spel en ik was ook rusteloos, altijd op zoek naar meer… Door het boek te lezen besefte ik dat ik niet alleen ben in die strijd. Wat Michael schreef herkende ik onmiddellijk… het heeft mij dan ook gesterkt om verder te doen. Nu meer dan 1 jaar later heb ik nog altijd geen druppel alcohol aangeraakt. Het is soms niet makkelijk, maar dan hou ik voor ogen dat ik niet alleen ben… En dat het morgen wel weer beter wordt!!! Bedankt Michael voor al je steun! Ook onze mailtjes hebben mij veel deugd gedaan!!! Grtjes
Sofie
Heel erg toegankelijk boek voor een breed publiek. Michael stelt zich kwetsbaar op en dat vind ik de kracht achter zijn verhaal. Een aanrader voor iedereen die zich wil laten inspireren om zijn/haar leven in eigen handen te nemen.